Namae No Nai Kaibutsu

Middernacht. Gewekt door het echoënde geluid in mijn kamer, werd ik opgewacht door een angstaanjagend paar ‘benen’. Sindsdien bleef hij, alsof hij alleen maar zijn aanwezigheid kenbaar wilde maken, in mijn kamer zonder zich te laten zien. Op dezelfde manier verspreidde het zijn omringende net, beetje bij beetje drong het mijn leven binnen totdat het uiteindelijk voor mij verscheen. Zijn ware vorm was die van een buitengewoon mooi ‘naamloos monster’. Wanhopig verzet was zinloos toen het monster zijn hand naar mij liet vallen. Ik kon niet ontsnappen of weerstand bieden. Door het te verbergen voor mijn sceptische minnaar en vrienden, opende ik zo het gordijn voor ons vreemde leven samen. Stilletjes stierven de zintuigen die ik als mens had, terwijl mijn normale leven steeds verder instortte. Op het moment dat ik wist wat mij te wachten stond, werd ik met een grote beslissing benaderd.

Op hetzelfde moment dat het monster voor het eerst voor mij verscheen, werd het publiek verontrust door een reeks bizarre moorden. Op dat moment begon ik me af te vragen of zij en mijn mooie maar griezelige kamergenoot iets met elkaar te maken hadden.